Cancellus - (tevoren: cancrus), in de Oudheid: lage, hekvormige afsluiting, gebruikt bij graven, andere monumenten, in vergaderzalen, gerechtshoven (cancellarius: deurwaarder, later kanselier); ook (zeker sinds de 4e eeuw) in de kerken, ter afsluiting vooral van altaar en koor (➝ Kansel). Uit deze cancelli, soms met een hoogeren dwarsbalk (trabes, pergula) verbonden door kolommen, waartusschen gordijnen hingen, ontwikkelden zich in het Westen de communiebank en het koorhek, en in koorkerken het doksaal (13e eeuw); in het Oosten de iconostase.
“Louwerse.
”