Calophaca - Een plantengeslacht van de familie der Leguminosae, peulgewassen, bewoont de streken van Zuid-Rusland tot Voor-Indië met een tiental soorten. De bekendste is C. wolgarica, een één m hooge struik met 11 tot 17 bijna ronde bladeren en lange trossen bruingele bloemen.
Deze plant is ook in cultuur genomen. “Bonman ” Calophyllum Een plantengeslacht van de familie der Guttiferae, met een 60-tal soorten in Australië, Zuid-Azië, Afrika en tropisch Amerika; boomen met glanzende, stevige bladeren, bloemen in trossen, en eenhokkige vruchten met één zaad. De voornaamste is C. inophyllum, een kustbewoner van Zuid-Azië, Polynesië en Oost-Afrika; een tamelijk hooge boom met hard, roodachtig hout, kleine, glanzend donkergroene bladeren en groote, witte welriekende bloemen. De ronde vruchten, zoo groot als een pruim, kunnen zeer langen tijd in zee ronddrijven, waarom deze boom in de beplanting van nieuwe eilanden een groote rol speelt. De zaden bevatten 70% groengeel, kwalijkriekend vet, dat in den Maleischen Archipel als brandolie, als geneesmiddel, o.a. voor rheumatiek en voor de bereiding van zeep dienst doet. Zaden en olie worden thans ook naar Europa uitgevoerd. Het hout werd ook ingevoerd, voornamelijk uit Nieuw-Guinee, als Indisch mahagoni of rozenhout, voor de meubelindustrie als inleghout en voor lambrizeering, maar heeft zich niet ingeburgerd.
De hars, uit den bast gewonnen, is in de geneeskunde als Balsamum Mariae bekend. Op de Oost-Afrikaansche eilanden levert C. tacamahaca ook hars. Eveneens C. brasiliense, waarvan men pleisters bereidt, en de WestIndische C. calaba, van welker hars peru- en copaivabalsem samengesteld wordt. Laatstgenoemde soort wordt ook voor windbeschutting aangeplant en levert goed hout. Het hout van C. spectabile in Achter-Indië gebruikt men voor masten, dat van C. Thorelli en C. saigonense ook in Achter-Indië voor scheepsbouw en in meubelfabrieken. “Bonman ”