Cadans - (Lat. cadere = vallen). Onder c. verstaat men in het algemeen de regelmatige sterk rhythmische beweging, waardoor een bepaald structureel geheel aan klanken of tonen wordt gedragen, voortgestuwd en verder geleed.
De term is allereerst thuis in de verstechniek voor het geval dat de regelende tegenstelling tusschen accentstop en accentsdal sterk naar voren komt; dit ook wel in bepaalde typen van vrije verzen, die het proza naderen, zooals bijv. die van Rabindranath Tagore. Vervolgens in analoge beteekenis in de muziekleer; ook voor het vallen van de stem aan het eind van een muzikale phrase of periode, dat karakteristiek is voor de rhythmische constructie van het geheel. Bij den dans worden de bewegingen van het lichaam zooveel mogelijk afgestemd op de opeenvolgende rhythmische tegenstellingen in de begeleidende muziek, vandaar dat men hier in wijderen zin ook wel van c. spreekt. “Wils-de Roy van Zuidewijn”.