Caccia - (Ital., = jacht), naam van een muziekvorm, die voor het eerst voorkwam bij de meesters van de Florentijnsche Renaissance in de 14e eeuw. Tekst beschrijft oorspronkelijk meestal een jachtscène, later ook marktscènes.
Muzikaal is de C. steeds een streng doorgevoerde canonvorm van 2 stemmen in éénklank of octaaf. Afstand is 8 of meer maten met of zonder een derde stem, die aan den canon niet deelneemt. Voorbeeld van een c. vindt men bij Hugo Riemann: Handbuch der Musikgeschichte (I, 2, blz. 324) en in: Hausmusik aus alter Zeit. In de 16e eeuw volgt een nieuw tijdperk voor de C. in Italië, als gevolg van Jannequin’s gelijksoortige werken (o.a. bij Nasco, Striggio, Marenzio, Vecchi, e.a.). Ongetwijfeld stamt de Eng. naam Catch ook van Caccia. ➝ Hoorn; ➝ Oboe.
“Piscaer.
”