Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Gepubliceerd op 18-04-2019

Burne-Jones

betekenis & definitie

Burne-Jones - sir E d w a r d, Bart., Eng. schilder en teekenaar, *1833, ✝1898. Leerling van Rossetti en vriend van Morris.

Gelijk de Prae-Raffaëlieten, zocht hij in boeken en in het verleden zijn inspiratie, maar zijn kunst, hoe nauwgezet en zorgvuldig ook in het detail, is niet gelijk de hunne realistisch: met voorliefde schildert hij de voorbije en onwerkelijke wereld der middeleeuwsche romantiek. Hij vervaardigde een groot aantal werken, Bijbelsche (De Ster van Bethlehem) en Klassieke onderwerpen (de Wijn van Circe; de Spiegel van Venus), maar op zijn best is hij in de middeleeuwsche legende, in het bijzonder de Arthursage en zijn geliefden Chaucer (Het verhaal der Priorin). Hij is echter niet zoo forsch als deze en het ontbreekt zijn werk over het algemeen aan afwisseling en kracht; sommigen vinden het zelfs bloedarm. Zijn teekening echter is uiterst gevoelig en bekoorlijk. Zijn kunst is dan ook in wezen decoratief, en omvat tapijtwerk, mozaïek, boekverluchting (vooral voor de Kelmscott Press) en (misschien wel het meest belangrijke) gebrandschilderd glas, dat men overal in Engeland aantreft. Zijn meest vermaarde schilderstuk, het prachtige Koning Cophetua en het bedelmeisje (Londen, Tate Gallery), wordt met recht genoemd een ontwerp in olieverf voor gebrand glas.

L i t.: Julia Cartwright, Sir E. B.-J., his Life and Work (1894); M. Bell, Sir E. B.-J.: a Record and a Review (1898); Lady B.-J., Memorials of E. B.-J. (2 dln. 1904); The Work of B.-J. (91 photogravures, 1900); Catalogue to Burlington Club Exhibition of Drawings by B.-J. (1899).” Doyle-Davidson.

< >