Breukbelasting - belasting van een materiaal waarbij breuk optreedt. De breukspanning, dus de belasting per cm2, waarbij breuk intreedt, wordt op de zgn. „trekbank” gemeten.
Voor deze „trekproeven” worden normaalstaven, proefstukken van het te onderzoeken materiaal met genormaliseerde afmetingen, gebezigd. De verschijnselen, die optreden bij geleidelijke vergrooting van de belasting der trekstaaf, zijn rek en ➝ dwarscontractie. Volgens de Wet van Hooke neemt de rek evenredig met de belasting toe. Dit geschiedt in werkelijkheid echter maar tot een bepaalde belasting van de staaf, dus voor 1 cm2 gerekend tot een bepaalde normaalspanning, de zgn. evenredigheidsgrens (punt a)(zie afb.). Oa is dus een rechte lijn. Daarna neemt de rek sneller toe dan de trekspanning σ tot punt b, de elasticiteitsgrens, bereikt wordt.
Daarboven treden blijvende vormveranderingen op. Bij punt c begint het vloeiverschijnsel, neemt de rek snel toe, terwijl σ ongeveer constant blijft. Bij d treedt breuk op, daalt σ plotseling en is de breukspanning bereikt. Het is gebleken, dat de tijdsduur invloed heeft op het materiaal; langzamer aangroeien van de belasting is gunstiger. Practische gegevens der breukspanningen van de diverse materialen vindt men in de technische handboeken.
“v. Lammeren.
”