Bloedschande - (Lat. incestus) (moraaltheologie), bijzonder soort van onkuischheid, nl. geslachtelijke gemeenschap met een persoon, met wien men wegens bloedverwantschap, aanverwantschap, →geestelijke verwantschap of →wettelijke verwantschap niet kan trouwen.
In het Recht wordt onder b. verstaan de vleeschelijke gemeenschap tusschen personen, wier huwelijk (op grond van de tusschen hen bestaande bloed- of aanverwantschap) door de wet verboden is (→ Huwelijksbeletsel). De huidige strafwet stelt het bedrijven van b. niet strafbaar: somtijds wordt echter de hoedanigheid van ascendent als verzwarende omstandigheid beschouwd, bijv. bij verkrachting, aanslag op de eerbaarheid en ontucht (Belg. S.W.B. art. 372 en 377; vgl. Ned. W.v.S. art. 249). B. heeft slechts burgerlijke gevolgen, in het bijzonder ten aanzien van de in b. geteelde of bloedschennige kinderen (incestuosi). Dezen kunnen niet door hun ouders erkend worden (art. 338 Ned.
B.W.; art. 335 Belg. B.W.); wanneer deze laatsten evenwel, na bekomen dispensatie, met elkaar in het huwelijk treden, kunnen hun kinderen bij de huwelijksakte zelve gewettigd worden, waarmede dan natuurlijk aan hun qualiteit van bloedschennig kind een einde komt (art. 328 Ned. B.W., art. 342b Belg. B.W.). De consequentie van het verbod van erkenning van bloedschennige kinderen is, dat hun eveneens de vordering tot inroeping van staat (van natuurlijk erkend kind) onthouden werd (art. 344 Ned. B.W.; art. 342a Belg.
B.W.). Ten slotte hebben bloedschennige kinderen geen wettelijk erfrecht ten aanzien van de nalatenschap hunner ouders. Zij hebben slechts aanspraak op het ontvangen van levensonderhoud, waarvan de rechter het bedrag vaststelt, rekening houdende met de gegoedheid van den overleden ouder en met het getal en de hoedanigheid der wettelijke erfgenamen (art. 914—916 Ned. B.W.; art. 762—764 Belg. B.W.). De weinig voordeelige juridische status der bloedschennige kinderen is mede die der overspelige kinderen. Stoop/V. Dievoet.