jongste zoon van hertog Johan III, *1604 te Weimar, + 1639 te Neuenburg in Baden. Streed sedert 1622 met de Prot. condottieri in W.
Duitschland in de eerste tijdperken van den 30-jarigen oorlog, ook in Deenschen dienst; in 1628 liet hij zich eenigszins verzoenen, trok zich terug uit den Duitschen strijd, maakte o.a. in de Nederlanden het beleg van Den Bosch mee (1629). Sedert 1631 trad hij weer op en onderscheidde zich in dienst van Gustaaf Adolf; na het sneuvelen van den Zweedschen koning in den slag bij Lützen (6 Nov. 1632) nam hij het opperbevel op zich en behield het slagveld tegenover Wallenstein. Bij Nördlingen (6 Sept. 1634) werd hij samen met den Zweedschen veldheer Horn door de keizerlijke partij verslagen. Hij wordt dan door Richelieu met 18 000 man Duitsche troepen in dienst genomen en veroverde d.n Elzas voor Frankrijk; maakte hij zich gereed Beieren en de Oostenrijksche erflanden te gaan aanvallen, maar stierf plotseling.Lit.: G. Droysen, Bern. v. Weimar (2 dln. 1885); Thoma, Bernh. v. Weimar (1904); De Noailles, Bernard de Saxe-Weimar et la réunion de 1’Alsace a la France (1908). v. Gorkom.