naam van twee pausen. De eerste was van 1394—1417 tegenpaus te Avignon tijdens het Westersche Schisma; vroeger Petrus de Luna, in Arragon.
Geleerd canonist en onberispelijk van gedrag, maar hardnekkig vasthoudend aan zijn waardigheid, en alle pogingen verijdelend om het schisma van twee, sinds 1401 van drie pausen, door afdanking te beëindigen. Daarom zegde Frankrijk, zijn voornaamste steun, hem tweemaal de gehoorzaamheid op. en verklaarde het Concilie van Constanz hem in 1417 voor afgezet. Hij vluchtte naar Peniscola in Arragon en bleef daar, door bijna allen verlaten, tot zijn dood in 1424, zijn aanspraken op het pausdom handhaven.Lit.: Pastor, Gesch. der Papste (I 5-7 1925); Valois, La France et le grand Schisme d'Occident (4 dln.); Salembier, Le grand Schisme d’Occident (1921); Hefele-Leclercq, Hist. des Conciles (VI).
Gorris.
De andere paus Benedictus XIII was paus van 1724—'30, familienaam Pietro Orsini: Dominicaan. 1649 te Gravina (Kerkelijke St.). Trad in 1667 in de Dominicanerorde, en werd (1680) bisschop van Cesena en (1686) aartsbisschop van Beneventum. Man van vromen levenswandel, doch meer geleerde dan regeerder en leider. Den vrede met Sicilië en Sardinië bracht hij slechts door zeer verregaande concessies tot stand, en hij liet aan zijn onwaardigen gunsteling, kardinaal Coscia (na ’s pausen dood gevangen gezet) veel te grooten invloed. B. schreef liturgische studies: Opera Liturgies (Rome 1726) en stelde het Memoriale Rituum samen, een handleiding voor vereenvoudigde ceremonies ten gebruike van kleinere kerken.
Lit.: Pastor, Gesch. der Papste (XV 1-7 1930, 461 vlg.).
Gorris.