1° beroemde bulle van Benedictus XII, uitgevaardigd 28 Jan. 1336. over de aanschouwing Gods, welke de dogmatische uitspraak bevat, dat degenen, die in staat van genade sterven, direct na hun dood (of na uitboeting der tijdelijke straffen) de intuïtieve schouwing van het Goddelijk Wezen van aangezicht tot aangezicht (visio intuitiva facialis) genieten en niet pas na de opstanding der dooden en het algemeen oordeel. Deze uitspraak is lijnrecht in tegenspraak met de meening van Johannes XXII, waar hij in een preek op den derden Zondag van den Advent zegt, dat de visio facialis eerst na de opstanding en het algemeen oordeel begint.
Ten onrechte heeft men hier een argument in willen zien tegen de pauselijke onfeilbaarheid, want meeningen, in een preek geuit, dragen niet het karakter van een uitspraak ex cathedra en Johannes XXII verklaarde zelf voor zijn dood, dat hij een dusdanige beslissing niet had willen geven.Lit.: G. Hoffmann, Der Streit über die selige Schau Gottes 1331—’38 (1917) ; J. Zahn, Das Jenseits (21920) ; E. Krebs, Was kein Auge geschen (1921).
J. van Rooij.
2° Bulle van Pius IV tot bekrachtiging van het Concilie van Trente. Zij begint met een historische inleiding, gevolgd door de bevestiging van alle decreten en een voorschrift om ze aan te nemen; bisschoppen en vorsten wordt de plicht opgelegd alle bepalingen door te voeren; de uitgave van commentaren en verklaringen wordt verboden en aan den H. Stoel voorbehouden.
J. van Rooij.