Pompeo Girolamo, Ital. schilder uit de 18e eeuw. * 1708 te Lucca, + 1787 te Rome. Na in zijn jeugd bij zijn vader de goudsmeedkunst beoefend te hebben, ging hij zich door toedoen van zijn voogd Alessandro Giunigi en der schilders Brugeri en Lombardi op de schilderkunst toeleggen.
In Rome (1728) bestudeerde hij de antieke sculptuur en de fresco’s van Raffaël in het Vaticaan. Om in het onderhoud van zijn familie te voorzien, begon hij met het schilderen van waaiers en het maken van miniatuur portretten, totdat door altaarstukken voor de kerken van den H. Gregorius en van den H. Celsus de aandacht op hem viel. Sindsdien was hij na Raphaël Mengs de meest gevierde schilder van Rome. Met hem is hij er de vertegenwoordiger van het neo-Klassicisme („Mengs is de schilder der philosophie, B. die der natuur”, Onofrio Boni). Van hem ging invloed uit op de Fransche school van het eind der 18e en het begin der 19e eeuw.Voorn. werken: Magdalena (1740; Dresden, Gallerie) ; De Kunsten (1740 ; Frankfort) ; Bruiloft van Psyche (Berlijn) ; Val van Simon den Toovenaar (Rome, St. Maria der Engelen) ; Portretten.
Lit.: Boni, Elogio di P. G. B. (1787).
Knipping.