Duitsch: Generalbasz, heet de schrijfwijze voor de orgel- of klavierpartij in de instrumentale muziek van het einde der 16e eeuw tot ongeveer het einde der 18e eeuw. Genoteerd werd de bastoon der harmonie, waarboven de samenstelling van het accoord in cijfers stond uitgedrukt.
De speler, die meteen algemeen leider van het ensemble was, had de belangrijke taak uit deze becijfering de harmonieën op het instrument te realiseeren. Deze klinkende uitwerking was in zekeren zin een improvisatiekunst, omdat het er op aankwam, niet alléén de accoordopvolgingen te laten klinken, maar de harmonieën te ontplooien („breken”) en te versieren.E.Andriessen.