werd door een Ariaansche partij, na de veroordeeling van Marcellus van Ancyra, tot bisschop gekozen in 336. Door de woelingen der partijen kwam hij pas na 350 in het rustig bezit van zijn zetel.
Hij was de aanvoerder der Homoiousianen. bestreed het Homo-ousios van het Concilie van Nicea, maar stond overigens dichter bij de orthodoxie dan de andere Ariaansche richtingen. Hij speelde een rol op de verschillende synoden dier dagen, maar werd na de overwinning eener meer radicale partij in 360 verbannen en stierf hoogstwaarschijnlijk in ballingschap.Zijn werken, een strijdschrift tegen Marcellus en een boek over de maagdelijkheid, schenen verloren te zijn, maar het laatste is door Cavallera geïdentificeerd met een werk, dat ten onrechte op naam van Basilius den Grooten stond. Physiologische details wijzen op zijn vroeger ambt van medicus.
Lit.: Rev. d’Hist. Ecclés. (VI 1905, 5-14); HefeleLeclercq, Hist. des Conciles (1 1907, 764 vgl.); Bardenhewer, Gesch. der altkirchl. Lit. (III 1923, 124-128).
Franses.