Henri Martin, Fransch dichter en dramaturg, een der mede-oprichters van l'A b b a y e de Créteil. Zijn lyrische poëzie ontwikkelde zich van het zelfbespiegelende en idyllische der eerste verzamelingen (Jeunesse, Adolescence) tot een soort wijsgeerig epos in vele bundels : La terrestre Tragedie, waarvan de laatste gedeelten een nieuwe poging tot simultaneïsme, tot dramatische ál-kunst (drame universel heet het bij B.) in eenigszins Wagneriaanschen zin, uitmaken.
A ls aesthetischc theorie heeft B.’s dramatisme niet slechts het oog op de door hem gewenschte synthesis van objectieve en subjectieve letterkundige soorten, maar ook op die van het individueele en het collectief-sociale feit, uitloopend in een Europeesche al-kunst, die Germaansche mystiek en Slavische gevoeligheid met Latijnsch-Fransche klaarheid en zuiverheid van vormgevoel zou verbinden. B.’s metriek, berekend op de levende menschelijke stem en niet langer op het gedrukte boek, bevrijdt het vers van alle conventioneele banden, om het te maken tot wat hij rhythme dramatique noemt, d.i. de rechtstreeksche, sterk-persoonlijke uiting van het psychische in taalgeluiden. *27 Sept. 1881 te Grenoble.Werken: Jeunesse (1903) ; Adolescence (1905) ; La terrestre Tragédie (1908-’12) ; L’esthétique dramatique (1912-’13); La Tourmente (tragedie, 1916); Le simultanéisme (1917) ; Le livre d’art moderne français (1920).
Baur.