Baccalarius - veelal ook baccalaureus, vermoedelijk onder invloed van „laureus”, d.i. met lauweren omkranst, is oorspronkelijk een landman, die van een geestelijk of wereldlijk heer afhankelijk is. Later duidde het den laagsten der academische graden aan, die verkregen werd na een tentamen, een examen en de verdediging van stellingen, „determinatio” geheeten.
L i t.: Mulder, Vaktermen eener middeleeuwsche universiteit (Studiën CXV 1931, 312 vlg.).
W. Mulder S.J.Het baccalaureaat werd waarschijnlijk in de 13e eeuw gesticht door paus Gregorius IX aan de academie te Parijs. Bepaalde examens waren voorgeschreven. De titel b. gaf het recht tot dragen van de kap en het houden van voorlezingen. Later werd de titel aan alle beroemde universiteiten ingevoerd in de faculteiten der wijsbegeerte en theologie. Te Parijs bleef het baccalaureaat bestaan tot de revolutie van 1789.
Thans kent men in F r a n k r ij k nog den titel: bachelier ès lettres, ès Sciences, terwijl in Engeland heden de titel (bachelor) gebruikt wordt om den laagsten der academische graden aan te duiden in de verschillende faculteiten (theologie, recht, medicijnen enz.).