Christelijk dichter. * 348 waarsch. te Saragossa, ✝ na 405. P. was van voorname Spaansche familie, bekleedde hooge staatsambten, maar trok zich op gevorderden leeftijd terug in de eenzaamheid.
Zijn eerste gedichten stonden onder invloed van de poëzie van St. Ambrosius; hij werd de grootste dichter van de 4e eeuw en overtrof heidensche zoowel als Christelijke tijdgenooten.
Zijn gedichten waren een rijke bron voor de martelarenlegenden der M.E. en voor de Christelijke kunst, vooral voor de Barok. Zelf heeft hij ze in 7 boeken verzameld, onder Grieksche titels:1° Cathemerinon, hymnen op de verschillende tijden van den dag en op feestdagen.
2° Apotheosis, verdediging der Kath. Triniteitsleer.
3° Iïamartigenia, over den oorsprong van het kwaad.
4° Psychomachia, strijd tusschen heidensche ondeugden en Christelijke deugden om de menschelijke ziel.
5° Contra Symmachum, tegen Symmachus’ pleidooi voor behoud van het altaar der Victoria in den senaat.
6° Peristephanon, 14 gezangen in verschillend metrum op Spaansche en Romeinsche martelaren.
7° Dittochaeon, epigrammen op bijbelsche voorstellingen.
Frames Uitg.: Migne, Patrol. Lat. (LIX-LX); Corp. Script. Eccl. Lat. (LX 1926).
Lit.: Bardenhewer, Gesch. lat. kirclil. Lit. (III 21923); de Labriolle, Hist. de la Lit. lat. chrét. (1924); Rauschen-Altaner, Patrologie (1931).