Apologeet - ( Gr. apologeisthai = verdedigingsrede uitspreken) wijst op dengene, die het geloof verdedigt; duidt echter bijzonder de eerste geloofsverdedigers aan, die als de A p o l o g e t e n bekend zijn. De voornaamste zijn: Quadratus, Aristides, Justinus de wijsgeer, de latere gnosticus Tatianus, Athenagoras, Theophilus van Antiochië, Irenaeus. Zij allen schreven oorspronkelijk in het Grieksch. Latijnsche a. waren Minucius Felix, en de latere Montanist Tertullianus. zie Apologie.
Lit.: Freppel, Les apologistes chrétiens du 2e siècle (Parijs 1860—1893); Rivière, S. Justin et les apologistes du 2e siècle (Parijs 1907); Schrijnen, De geloofsverdediging in haar wiegetijd (in : Uit het leven der oude Kerk).
Maes.