Geschiedschrijver, voorbeeldig leekenapostel .*23 April 1813 te Milaan, ♱ 8 Sept. 1853 te Marseille.Prof. te Lyon en aan de Sorbonne te Parijs. Overtuigd en vurig Katholiek, wilde O. de ontwikkelde kringen weer uit het met de Fr. Revolutie overheerschend geworden rationalisme tot de Kerk terugbrengen. Reeds als student stichtte hij de St. → Vincentiusvereenigingen met persoonlijk bezoek aan de armen om te toonen, dat de sociale naastenliefde in de Kath.
Kerk niet was uitgestorven. In zijn belangrijke en nog waardevolle hist. studiën stelde hij zich ten doel aan te toonen, dat de Kerk de grondlegster der Westersche cultuur geweest is. „Dans l’histoire de la civilisation je vois surtout le progrès par le Christianisme.” Zijn korte leven vergunde hem slechts een deel van zijn grootschen opzet te verwezenlijken: Etudes Germaniques (1847), Poètes Franciscains en Italië, La civilisation chrétienne chez les Francs (1849) e.a. Beyersbergenv. Henegouwen.Uitg. : Oeuvres complètes (11 dln. 21862); Galopin, Essai de bibliographie chronolog. sur O. (1913).
Lit. : Goyau e.a., O. livre du centenaire (1913); biogr. door Lacordaire (1856), Baunard (31913), Goyau (21931, Duitsch 1926), Svoboda (1934) e.a.