Anlautswetten - zie Anlaut; a. hebben, vooral in het Germaansch, niet zoo’n belangrijke uitwerking als de auslautswetten, daar de anlaut, wijl hij de meeste energie bezit, doorgaans vast en constant is. Een anlautswet in vele talen is bijv. dat de sp-, st-, skin anlaut een voorslag ontwikkelen en dus in esp-, est-, en eskovergaan.
L i t.: Jo8. Schrijnen, Handleiding bij de studie der vergelijkende Indo-Germaansche taalwetenschap (1924).
Weijnen.