(Pighius), astronoom en Kath. godgeleerde. * Ca. 1490 te Kampen (vandaar de herhaalde onderteekening Campensis), ♱ 28 Dec. 1542 te Utrecht. Door paus Adrianus, zijn vroegeren leermeester te Leuven, in 1523 naar Rome geroepen, voerde hij voor hem en zijn opvolgers vsch. gewichtige opdrachten uit. Van Utrecht uit, waar hij proost van St. Jan was, nam hij als pauselijk theoloog deel aan de godsdienstgesprekken van Worms en Regensburg.
P. wordt door sommigen voorgesteld als een semi-Lutheraan, die de Protestanten door concessies wilde winnen. Aanleiding daartoe gaf de door hem te Regensburg voorgestane dubbele justificatie, waarbij hij naast de inwendige heiliging nog een beroep op Christus’ verdiensten noodzakelijk acht. Waarheid is echter dat P. de verklaarde tegenstander is van het Protestantisme en in de verdediging van het menschelijk kunnen zelfs zóóver gaat, dat het Concilie van Trente daarin Pelagianisme ziet. Wil men verwantschap zoeken tusschen Luther’s rechtvaardigingsleer en die van P.. dan zie men die eerder in een gemeenschappelijke voorliefde van beiden voor de nominalistische theologie van de 15e eeuw.
In den beginne schreef P. vooral astron. werken, mede naar aanleiding van de plannen tot hervorming van den kalender; sinds zijn verblijf te Utrecht in het bijzonder theol. geschriften, vooral ter verdediging van de Kath. tegenover de nieuwe leer.Lit.: Dict. Théol. Cath. (XII) ; Hist. Tijdschr. (jg. XIII 1934, 181-182). Wachters.