van een stof of van een lichaam heet de fractie van het op dat lichaam vallende licht, dat diffuus, d.i. naar alle richtingen, wordt verstrooid. De in de astronomie gebruikte definities zijn wel eens lichtelijk anders, maar hebben hierop toch betrekking.
Bij een lichaam als de maan kan men de a. van verschillende deelen van het oppervlak bepalen. Bij andere, als bijv. planeten en asteroïden, bepaalt men een gemiddelde a. over het heele oppervlak. De a. kan belangrijke uitkomsten geven over den aard van het oppervlak. Bijv. bij Mercurius is de a. slechts 0,07; daar moet het oppervlak ruw zijn en zijn er weinig wolken. Bij Venus daarentegen 0,59, dus zeer groot. Hier zien wij tegen een gesloten wolkendek aan. Bruna.
A. der a a r d e is 0,43; d.i. 43% van de zonnestraling, welke de buitengrens van den dampkring bereikt, wordt in de wereldruimte teruggekaatst. De a. der m a a n is 0,07; de a. der planeet Venus 0,69. Vgl. Aldrich’s metingen 1922, Washington.
A. der w o l k e n is 0,65; d.i. gemiddeld 66% van de zonnestraling, welke een wolk bereikt, wordt in de wereldruimte teruggekaatst.
V. d. Broeck.