is de legende van den Wandelenden Jood. Ze kwam van Klein-Azië naar Griekenland.
Van dit land (èf rechtstreeks uit Klein-Azië?) werd zij naar Italië verspreid, en van hier verder door Europa. Aan het bestaan van den Wandelenden Jood werd aanvankelijk ook door sommige geleerden geloofd. In de achttiende eeuw neemt dit volksgeloof sterk af. Algemeen ziet men Ahasverus, zooals het Duitsch volksboek van 1602 hem voorstelt. Er ontstaat verbinding met de Judasfiguur. Ahasverus treedt op als eeuwige getuige van Christus, als profeet en boetprediker, als symbool van het Joodsche volk. Als strekkingsfiguur wordt hij vertegenwoordiger van de eigen levensvisie van een kunstenaar, of van een nieuwe wereldbeschouwing, meestal pessimistisch.L i t.: Aug. Vermeylen, De Wandelende Jood (1906); Dr. Jos. Schrijnen, Essays en studiën in vergelijkende godsdienstgeschiedenis, mythologie en folklore (21924); Dr. Jos. J. Gielen, De Wandelende Jood in Volkskunde en Letterkunde (1931).
Knippenberg.