is gezegend water, waarmee de gelovigen zichzelf bekruisen (bij het binnentreden van de kerk, bij het ontwaken en bij het ter ruste gaan) en waarmee de priester bij rituele zegeningen personen, plaatsen en voorwerpen besprenkelt. Deze gebruiken gaan terug op de rituele wassingen en besprenkelingen die in de antieke wereld en bij de J oden bekend waren.
De symbolische betekenis er van is een innerlijke reiniging en heiliging en vandaar een herinnering aan het doopsel (Asperges me), en de bescherming welke de Christenen van God afroepen tegen invloeden van de duivel. Bij de zegening van het wijwater, die in het Westen zeker sinds het begin van de 6de eeuw gebruikelijk is geweest, wordt aan het water een weinig zout toegevoegd, vanouds een symbool van onsterfelijkheid en bescherming.
In de liturgie van de Paasnacht worden de gelovigen besprenkeld met het gewijde doopwater, voordat daaraan het H. Chrisma is toegevoegd. c. A. B.
