noemt men de zonde die men bedrijft door medeplichtigheid aan de zonde van een ander (een vreemde). De uitdrukking stamt uit de H.
Schrift. Zo schrijft St.
Paulus aan Timotheüs: „Leg niemand overijld de handen op en maak u niet schuldig aan vreemde zonden” (1 Tim. 5 : 22). Op vele wijzen kan men medeplichtig zijn: door opdracht tot de zonde te geven, door haar aan te raden, door de zonde te vergemakkelijken of mogelijk te maken door bescherming, door aan de zonde deel te nemen door medewerking, door haar te prijzen, erin toe te stemmen of behagen erin te scheppen; verder door niet te beletten, niet te straffen of niet bekend te maken wanneer men daartoe krachtens ambt, overeenkomst, of uit liefde verplicht is.
Soms vermeldt men ook de ergernis bij de vreemde zonden. A.
V. R.
