Edith (1891 -1942), Duits Carmelietes (Teresa Benedicta a Crace), christelijk denkster en opvoedster, stamde uit een strenggelovige joodse familie, doch was in de grond, zoals zij zelf bekent, tot op haar 21ste jaar atheïste. Na haar latere bekering evenwel kende zij een grote geestelijke betekenis toe aan haar afkomst uit het Jodendom.
Zij wijdde zich in eerste instantie aan de studie der wijsbegeerte en werd leerlinge, en tijdelijk ook assistente, van E. Husserl.
Lezing van de autobiografie van de H. Teresa van Avila bracht haar tot de overtuiging: ,,Dit is de waarheid!” Na haar intrede in de Katholieke Kerk wijdde zij zich, ondanks een zich steeds uitbreidende werkkring als opvoedster en spreekster, aan de studie van de H.
Thomas van Aquino. Zij trachtte een nieuwe toegangsweg tot diens werk te ontdekken met behulp van haar phaenomenologische vorming en tevens wilde zij een nieuwe gedaante geven aan de Husserliaanse phaenomenologie, door deze synthetisch te verbinden met het thomistisch realisme (Endliches und Ewiges Sein, 1950).
Later benutte zij de phaenomenologische methode eveneens bij een weergave van de mystiek van de H. Johannes van het Kruis als Kreuzeswissenschaft [ 1950).
Haar grootste en meest diepgaande invloed heeft zij evenwel uitgeoefend als de ongewoon diepgelovige, consequente, rijke en toch bescheiden vrouwelijke persoonlijkheid die zij was. In 1933 werd haar lang gekoesterde wens vervuld, om opgenomen te worden in de orde der ongeschoeide Carmelietessen.
Zij leefde nog een tiental jaren in de Karmels van Keulen en Echt. Zij vond haar dood, als Jodin in het klooster gearresteerd door de S.S., in de gaskamers van een Duits concentratiekamp. H. v. B.
