genoemd naar Simon de Tovenaar, is het kopen en verkopen van geestelijke gaven voor geld. Het begrip werd uitgebreid tot het voor geld verlenen en aanvaarden van kerkelijke ambten, prebenden en bisdommen.
In de Investituurstrijd werd ook het verlenen van een bisdom door de keizer als simonie verboden (synode te Rome in 1059). Geen simonie is het aanvaarden van geld bij gelegenheid van een of andere geestelijke verrichting (bijv. dopen, biechthoren, misoffer opdragen), wanneer deze geldelijke gave bedoeld is als aalmoes voor het levensonderhoud van de geestelijke bedienaar.
Op echte simonie zijn door het kerkelijk wetboek zware kerkelijke straffen gesteld. Ook de Kerken der Reformatie hebben de simonie (in eigenlijke zin) steeds krachtig bestreden.
