Ernest (1823-1892), Frans modernist, werd aanvankelijk opgeleid voor priester, maar ging, onder de indruk van de in zijn dagen nieuwe opvattingen omtrent de oorsprong der Bijbelboeken, over tot de studie van philologie en filosofie. In 1862 volgde zijn benoeming tot professor in de Semietische talen aan het Collége de France, doch op grond van bepaalde critische passages in zijn intreerede werd hij vrijwel onmiddellijk geschorst.
In 1863 verscheen het vermaarde werk: La Vie de Jésus, waarin Jesus getekend werd als de jonge, gevoelige timmerman, die zich van een beminnelijke idealist ontwikkelt tot een anarchist en revolutionnair. Het boek, dat een enorme opgang maakte (4 maanden na de verschijning waren reeds 60 000 exemplaren verkocht en het werk werd in elf talen, ook in het Nederlands, vertaald), werd overal besproken, door velen met bewondering en instemming, door vele anderen met verontwaardiging en felle veroordeling.
