(afgeleid van het Hebr. rabbi), noemt men de toonaangevende wetgeleerde in Palestina. Aanvankelijk geen priester doch slechts leraar in de thora, werd hij in de loop van de 3de eeuw n.
Chr. de leider van de godsdienstoefeningen en van heel de gemeente. Sinds het midden van de 14de eeuw was hij een vrijgestelde; daarvóór beoefende hij een ander beroep voor zijn levensonderhoud.
Hij bezat tevens bevoegdheid in zaken betreffende het civiel-, huwelijks- en erfrecht. In de moderne staat Israël heeft hij deze bevoegdheden herkregen.
De rabbijn moet een universitaire vorming hebben ontvangen en tevens een rabbijns seminarie hebben afgelopen. Hij wordt door de gemeente aangesteld, meestal voor zijn leven.
Als leider van de godsdienstoefening treedt hij op in hetzelfde gewaad als de protestantse geestelijke: met toga en bef. M.
A. B.
