vormen het voornaamste onderdeel van een belangrijk complex kerkelijke en wereldlijke rechtsbronnen, slechts voor een gering deel uit echte stukken bestaande, dat ca. 850 in het aartsbisdom Reims ontstaan is met de welbewuste bedoeling de positie van de bisschoppen te verstevigen tegenover overheid, adel en lagere geestelijkheid. Zij staan op naam van Isidorus Mercator, welke naam moet herinneren aan Isidorus van Sevilla.
Daar zij de suprematie van de paus veronderstellen, heeft men er later in de Middeleeuwen gebruik van gemaakt om de pauselijke macht te verheffen. Eerst tegen het einde der Middeleeuwen werd door sommigen als Marsilius van Padua en Nicolaus van Cusa de echtheid betwijfeld.
