(Lat.: nona hora, negende uur) is een onderdeel van het dagelijks breviergebed, een van de zgn. kleine uren (zie Gebedstijden). De naam is afkomstig van de joodse gewoonte, ook door de eerste Christenen gepraktizeerd, om op het negende uur (d.i. drie uur in de middag) een gebedsstonde te houden zoals ze het ook deden op het derde uur (9 uur: terts) en het zesde uur (12 uur: sext).
Sinds de 4de eeuw worden de kleine uren in het breviergebed met die namen genoemd (zie Uur).
