Martin (1892), Duits protestants kerkelijk leider, tijdens Wereldoorlog I onderzeebootcommandant, had een belangrijk aandeel in de Duitse Kerkstrijd (zie Duitsland) en werd in 1937 wegens „kanselmisbruik” gearresteerd. Van 1938—1945 was hij „persoonlijk gevangene van de Führer”, welke jaren hij in Sachsenhausen en Dachau doorbracht.
Na Wereldoorlog II werd hij tweede president van de Raad der Evangelische Kerk in Duitsland en in 1947 kerkpresident van de Evangelische Kerk in Hessen en Nassau. Door zijn duidelijk woord, dat Duitsland schuldig stond aan wat het gedaan had, heeft hij het na-oorlogse contact van de Duitse Kerken met de Oecumenische Beweging aanzienlijk vergemakkelijkt.
Dat Niemöller desondanks sinds 1945 in Duitsland en daarbuiten een omstreden figuur is geworden, komt door zijn politiek standpunt. Met zijn medestanders, de zgn.
Niemöllerkreis, streeft hij naar een verenigd neutraal Duitsland, en wijst hij de politiek van Adenauer, die aansluiting van Duitsland met het Westen voorstaat, af. Theologisch heeft Niemöller de invloed van Barth ondergaan.
