David (1711-1776), Schots filosoof, voleinder van het Engelse empirisme, typeert zijn eigen filosofie als scepticisme. De bij G.
Berkeley begonnen destructie der metaphysica wordt door Hume voortgezet in de critische analyse van het causaliteitsbegrip, dat wordt afgeleid uit de associatie van waarnemingen, dus als een „psychische” nood-zaak. Deze wordt dan ten onrechte in de dingen zelf gelegd, waardoor aan de causaliteit een objectieve realiteit wordt toegekend, die haar in feite niet toekomt.
Dezelfde historisch-psychologische houding neemt Hume aan tegenover de godsdienst: godsdienst ontstaat uit angst en hoop in het aangezicht van de grillige machten der natuur. Bij deze sceptische houding tegenover metaphysische en religieuze vraagstukken kon Imm.
Kant later aansluiten. j. s. w.
