noemt men de van het Goddelijk Woord: een georganiseerde strijd kruis zonder corpus op een tegen godsdienst en kale rots, het wil uitdrukken, Kerk in de Sowjetdat in het kruis alleen het heil Unie. Niet alle communisten delen de mening, dat men de godsdienst openlijk en georganiseerd moet bestrijden.Velen verwachten door communistische voorlichting, wetenschap, techniek en materiële welvaart godsdienst en Kerk overbodig te kunnen maken.
Anderen achten echter deze georganiseerde strijd doelmatiger. Zij richtten in 1925 de Vereniging der Godlozen op, nadat reeds in 1923 de krant Bezbozjvik (Godloze) was uitgegeven.
In 1929 werd deze bond omgedoopt in Vereniging van de Strijdende Godlozen. Tot devies koos de bond: „De strijd tegen de godsdienst is de strijd voor het socialisme”.
Heel het schoolwezen werd doordrenkt met dit militant atheïsme, terwijl honderden publicaties door de staatsdrukkerijen werden verzorgd. De beweging organiseerde in heel het land anti-godsdienstige tentoonstellingen, richtte soortgelijke musea in en liet overal anti-godsdienstige voordrachten houden.
De regering steunde deze actie ongeveer tot Wereldoorlog II, maar stelde in het eerste oorlogsjaar geen papier meer ter beschikking. Dit betekende practisch het einde van haar officieel bestaan.
De grote promotor Loenatsjarski kreeg echter later wel een staatsbegrafenis. Volgens de nieuwe Sowjet-Encyclopedie blijft de communistische partij „beslist atheïstisch en iedere godsdienst vijandig gezind”.
Het is slechts een kwestie van politieke en psychologische tactiek hoe men die vijandigheid praktizeert.
A. v.
D. W.
