is een aangename levenservaring, welke zowel op geestelijk als op stoffelijk gebied kan liggen. God heeft het vermogen om te genieten de menselijke natuur ingelegd, en daarom is het ervaren van genot een goede zaak, mits het geschiedt volgens de ordening door de natuur of door Gods positieve wetten gesteld.
Door de zondeval is de mens geneigd die juiste ordening te vergeten en maar te genieten waar hij kan, zodat men spreekt van genotzucht en van een overmatig gebruik van genotmiddelen. De Christen moet proberen door zelfverloochening en versterving deze zondige trek binnen de perken te houden.
Hij moet „zichzelf verloochenen” (Marc. 8 : 34-38), d.i. neen-zeggen tot zichzelf en ja-zeggen tot Christus, en zal daartoe vaak „het kruis moeten opnemen”, of om het Paulinisch te zeggen — zich moeten „versterven”. In beide gevallen moet men dat echter niet slechts op het terrein van het lichamelijke zoeken, maar ook op dat van de geest en in de eerste plaats op het vlak van het persoon-zijn. j. v. D.
