is in de eerste plaats de vrucht van de sacramentele deelname aan de tafel des Heren. De tijdelijke aanwezigheid van Christus’ vlees en bloed als genuttigde offerspijs bewerkt immers in ons een blijvende verbondenheid in en door de Geest der liefde met Christus, het hemels Hoofd, overeenkomstig Diens eigen Woord: ,,Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, blijft in Mij en Ik in hem” (Jo. 6 : 56).
Op grond van deze werkelijke duurzame verbondenheid is het dan ook zinvol, een bewuste oefening van geestelijke communie te doen, waarin men in dankbare herinnering aan de vroeger genoten sacramentele gemeenschap levendig zoekt te beseffen de werkelijkheid der blijvende vereniging.
