in het Hebr. chawwa (= levend of ten leven wekkend), is de naam die de eerste mens volgens Gen.3 : 20 aan zijn gezellin gaf, nadat hij haar te voren „vrouw” genoemd had (2 : 23). De bijbelse woordverklaring van vrouw (issja, opgevat als vr. van isj = man) als „mannin”, gebruikt een populair naamsverband om te wijzen op een wezens verband(naam = wezen): de vrouw vormt door oorsprong en bestemming een eenheid met de man als diens gelijkwaardige hulp.
Dit leerstellig doel verklaart ook de concrete uitbeelding van de wording der vrouw: de Schepper bouwt een rib uit de mens om tot vrouw, aldus letterlijk waar makend, dat zij „vlees en gebeente” is van de man, een zegswijze die wederom op innige saamhorigheid wijst (zie Schepping).Paulus motiveert uit Genesis, dat vrouwen met bedekt hoofd moeten bidden (i Kor. n : 8-12) en niet in het openbaar moeten optreden (1 Tim. 2 : 13 v.). Zijn leer over de nieuwe Adam heeft de typologie Eva/Kerk-Maria, als parallel van de typologie Adam/Christus, voorbereid (Eph. 5 : 22-32; Openb. 12). zie ook Paradijs en Zonde.
H. R.
