Uit de beschrijving van de engelen in de Heilige Schrift blijkt dat hun taak inderdaad bestaat in het beschermen of „bewaren” van de gelovigen. Het verhaal van de engel Rafaël in het boek Tobias is daarvan een plastisch voorbeeld.
De beschrijving uit de Hebreeënbrief (1 : 14) kan als een definitie gelden: „zij zijn allen dienstbare geesten, uitgezonden tot hulp van hen, die de zaligheid zullen beërven”, Jesus zelf spreekt van de engelen die de kinderen en de geringen beschermen (Matth. 18 : 10). Volgens de Bijbel hebben de gemeenschappen hun beschermengel.
Algemeen neemt men aan dat iedere gelovige afzonderlijk zijn beschermengel heeft, die hem tegen de duivel en allerlei gevaren, ook lichamelijke, beveiligt, heilzame gedachten in zijn gemoed opwekt en zijn gebeden aan God aanbiedt. De engelen mag men natuurlijk niet aanbidden, maar volgens de kernachtige uitdrukking van S.
Bernardus zijn wij aan de engelbewaarder verschuldigd: eerbied voor zijn aanwezigheid, vroomheid voor zijn welwillendheid en betrouwen om zijn bescherming. G.
PH.
