(Lat., ik geloof om inzicht te krijgen) is een uitdrukking, die zakelijk reeds bij Augustinus te vinden is, doch vooral door Anselmus van Canterbury bekendheid kreeg. Hierin zoeken genoemde auteurs hun visie op de verhouding van geloven en weten te verwoorden.
Speciaal rond Anselmus is verdeeldheid ontstaan onder de verklaarders over het al of niet wijsgerige karakter van het „intelligere”. K.
Barth koos beslist het laatste standpunt. Maar gelet o.a. op het feit, dat Anselmus ook de ongelovige dwaas, die God loochent, van de waarheid zijner beweringen meent te kunnen overtuigen, zal een al te exclusief-theologische interpretatie wel niet geheel aan Anselmus’ bedoelingen beantwoorden. j. c.
G.
