houdt zich bezig met de vraag naar het ontstaan van de wereld.
De bijbelse voorstelling van de schepping in zes dagen (zie Schepping, Evolutionisme, Kosmos) heeft ook het denken van Europa beheerst totdat men trachtte het vraagstuk rationeel te verklaren. Descartes mag beschouwd worden als een der eersten, die zich zelfstandig over deze kwestie hebben bezonnen en daarmee het moderne denken over het ontstaan der wereld inleidden. Tot een bevredigende verklaring van de eigenaardigheden van het heelal heeft echter geen enkele hypothese het gebracht. Onderzoekingen van de laatste tijd hebben geleid tot de voorstelling van het „uitdijend heelal”. Volgens deze zou het heelal een duizend millioen jaren geleden veel kleiner zijn geweest en de vraag rijst of dan misschien het tijdstip, waarop de uitdijing begon, als een scheppingsmoment is op te vatten. Merkwaardig is zeker, dat het vast worden van de aardkorst enigszins samenvalt met de periode, waarin het heelal begon uit te dijen. Zo gaat dus de cosmogonie der wetenschappelijke astronomen en geologen een eigen weg, onafhankelijk van de bijbelse verkondiging in Gen. 1, welke geen wetenschappelijke verklaring bedoelde te geven, maar alleen het feit van de schepping wilde leren.
