(of Cherubijn) is afgeleid van het Latijnse cherubim, dat weer stamt van het Hebreeuwse keroebim en in de Bijbel de naam is van bepaalde dienaren uit de hofhouding Gods en beschermgeesten (vgl. Gen. 3 : 24; zie ook Ark en Tempel).
Zij worden als menselijke wezens afgebeeld, vaak van vleugels voorzien, op de wijze waarop ook de omwonende oosterse volken zich hun schutsgoden dachten (vgl. Ezech. 1 : 5).
Het grote verschil ligt echter hierin, dat de cherubs van de Bijbel sekseloos zijn, wat hun zuiver geestelijke aard suggereert en dat zij geen voorwerp van cultus zijn, maar dienende geesten Gods. Zij symboliseren Gods machtvolle tegenwoordigheid (zie Engelen). j. v.
D./J. w.
