is een godsdienstige wereldbeschouwing, nl. het geloof dat het karakter en het lot van de mens bepaald worden door kosmische invloeden, in het bijzonder door de inwerking van de sterren. Zij is een uitvloeisel van de oud-Babylonische wereldvisie.
In Europa heeft de astrologie tot ver over de Middeleeuwen heen zelfs geleerden en leidende persoonlijkheden in haar ban gehouden. Ook de moderne astrologie boeit nog steeds vele geesten om psychologisch begrijpelijke redenen.
Om de inwerking van de hemelwereld op een mensenleven te kunnen bepalen is het van beslissend belang, dat men de stand van planeten en sterren in het geboorte-uur kent, opdat men de zgn. horoscoop kan trekken. Daarmee openen zich kosmische vergezichten.
De astrologie schenkt dus aan haar aanhangers een kosmisch perspectief, een blik in de toekomst, een karakterkunde met de daaraan verbonden levensleer en tevens zekere geneeskundige richtlijnen. De astrologie zal ontkennen, dat zij een fatalisme predikt.
Want de sterren dringen wel, maar dwingen niet. De wil blijft vrij.
De zwakheid van de astrologie is haar pretentie betrouwbare kennis te bieden over het verband van de sterren met het mensenleven. De juistheid van haar uitgangspunt, nl. dat bepaalde sterren een bepaalde invloed op het lot van de mens uitoefenen, is onbewijsbaar.
Men beroept zich op een overgeleverde wijsheid, die niet is geverifieerd.
Er mogen kosmische invloeden inwerken op het leven van de mens op aarde, de pertinente beweringen van de astrologie verdienen weinig geloof en zouden in elk geval eerst aan wetenschappelijk vaststaande feiten van andere aard getoetst moeten worden, voordat men hen aanvaardt.
De astrologie trekt bovendien de aandacht van velen van haar aanhangers zozeer op kosmische machten, dat de waarschuwingen van Paulus in zijn gevangenschapsbrieven niet meer voldoende functionneren. Voor de gelovige betekent Christus bevrijding ook uit dergelijke bindingen. c. j.
B./J. w.
