Maurice Maeterlinck, geboren 29 augustus 1862 in Gent en overleden 6 mei 1949 in Nice, was een Franstalig Belgisch schrijver, die in 1911 de Nobelprijs voor literatuur ontving.
Zijn werk toont een literair en artistiek eclecticisme dat kenmerkend is voor het symbolisme. Als leidende figuur van het Belgisch symbolisme is hij vooral bekend gebleven om zijn melodrama Pelléas et Mélisande (1892), zijn toneelstuk voor kinderen L'Oiseau bleu (1908), en zijn La Vie des abeilles (1901) uit zijn essaycyclus La Vie de la nature.
Maeterlinck is ook de auteur van dertien door Jan van Ruusbroec (14e-eeuw) geïnspireerde mystieke essays, verzameld in Le Trésor des humbles (1896), van gedichten verzameld in Serres chaudes (1889), en van de trilogie Trois petits drames pour marionnettes uit 1894.
Zijn werk had niet alleen een grote invloed op de toenmalige Europese literatuur, maar inspireerde ook componisten als Claude Debussy, Arnold Schönberg en Jean Sibelius die van Pelléas et Mélisande respectievelijk een opera en twee symfonische werken maakten.
Maeterlinck ontving in 1911 de Nobelprijs voor Literatuur "als waardering voor zijn veelzijdige literaire activiteiten, en vooral voor zijn dramatische werken, die worden gekenmerkt door een rijkdom aan verbeeldingskracht en een poëtische fantasie, die, soms in de vorm van een sprookje, een diepe inspiratie onthullen, terwijl zij op een mysterieuze manier een beroep doen op de eigen gevoelens van de lezers en hun verbeelding prikkelen."
