v. (-s) schotelvərmig voorwerp dat men beweert door de lucht te hebben zien vliegen.
Enc. De Amerikaanse majoor Donald E. KEYHOE heeft, mede op grond van gegevens, hem door de Amerikaanse Luchtmacht verstrekt, een boek over de vliegende schotels uitgegeven. In de taal der Amerikaanse Luchtvaart heten die U.F.O. d. i. Unidentified Flying Objects of niet-geïdentificeerde vliegende voorwerpen. In dat boek zijn verschillende nuchtere rapporten opgenomen die spreken van vliegende schotels.
Een der gevallen is het volgende. Vóór het aanbreken van de dag op de 6de dec. 1952 vloog een bombardementsvliegtuig op grote hoogte naar Florida. Om 5,25 u. zag de piloot plotseling op zijn radarscherm de echo van een onbekend objekt dat zich met een geweldige snelheid bewoog. Het scheen op het vliegtuig aan te komen en een botsing scheen onvermijdelijk. Toen verscheen een tweede en een derde voorwerp. Voordat ze verdwenen, rekenden de inzittenden van het vliegtuig hun snelheid uit.
Zij bedroeg 1358 km per uur. Een der schotels verdween, als een blauw verlicht voorwerp, onder de vleugels van het toestel. Zowel majoor KEYHOE als de luchtmacht is tot de overtuiging gekomen dat de bewegingen der vliegende schotels niet „spontaan” doch „bestuurd” zijn, hetzij direkt, hetzij indirekt. Deze besturing kan niet van de aarde af plaatshebben, want dan had men sinds lang enige aanwijzing in die richting moeten vinden. Dan moet men wel tot de konklusie komen dat ze bestuurd worden van een sfeer buiten de aarde gelegen en dat wij door wezens van andere hemellichamen worden gadegeslagen. Of zouden - en dat is niet onmogelijk de schotels van Russische afkomst zijn? Vreemd is, in ieder geval, dat vliegende schotels die, volgens KEYHOES boek in handen van het goevernement zouden zijn gevallen, geen ophelderende inlichtingen verstrekken. Het is ook verboden op de vliegende schotels te schieten, daar dit een vijandelijke reaktie zou kunnen uitlokken.
