I. ('poedəl) m. (-s; -tje) [Dui. Pudel] kroesharige zijdehond met korte, ronde snuit: de is voor allerlei kunstjes gemakkelijk af te richten; er zijn zwarte, grijze, bruine -s.
II. ('poedəl) m. (-s: -tje) [msch. < poedelen]
1. Algm. Gew. misslag, ongeluk.
2. Inz. mislukte worp, stoot, misschot bij het spel: een maken bij het kegelen, het schijfschieten.
