e'lektrisə) v. (—ken) klok die elektrisch wordt geregeld.
Enc. Een elektrische klok wijst juist hetzelfde uur aan als de normaalklok, waarmede zij door een elektrische geleiding verbonden is. De slinger van die normaalklok sluit de stroom, telkens wanneer hij zijn hoogste punt bereikt heeft. Deze stroom maakt in de bijklok de elektromagneet magnetisch, die dan zijn anker aantrekt. Hierdoor draait een haak het tandrad één tand naar links. Eet veertje haalt de anker weer omhoog en de elektromagneet kan zijn anker weer opnieuw aantrekken. Een pal verhindert het teruglopen van het tandrad, dat de beweging op het overige raderwerk der klok overbrengt.
