('dra:t) v. telegrafie zonder draad.
Enc. De draadloze telegrafie maakt gebruik van de elektrische trillingen die 1888 door Hertz werden ontdekt. In het zendstation worden door middel van een geschikt apparaat, een booglampzender, een radiolamp of een hoogfrekwentiemachine, elektrische trillingen van hoge frekwentie opgewekt. Het apparaat is enerzijds met de aarde, anderzijds met de antenne verbonden, waar de trillingen door de eter worden verspreid. Naarmate de sleutel korter of langer wordt neergedrukt, zijn de trillingen ook van kortere of langere duur. In het ontvangststation worden die trillingen door een antenne opgevangen en waarneembaar gemaakt.
Oorspronkelijk geschiedde dit door een koherer, thans door een detektor, die verbonden is met een telefoontoestel waarin men de tekens van de morsetelegraaf hoort. In betrekkelijk weinige jaren heeft het draadloos verkeer zich sterk ontwikkeld. Ook foto’s en vingerafdrukken kunnen draadloos worden overgezonden. In 1928 ontstak Marconi te Genua draadloos, door op een knop te duwen, het licht op de elektriciteitstentoonstelling te Sidney in Australië.
