bekwaam

betekenis & definitie

(bə'kwa:m) bn. en bw. (bekwamer, -st) [Mned. becomen, betamen]

1. gepast, geschikt : te bekwamer tijd; met bekwame spoed.
2. met de vereiste hoedanigheden ; een ambtenaar; in zijn vak; tot alles -, tot alles in staat. Syn. →: afgericht, begaafd.