Hypothecair krediet is een kredietovereenkomst met een consument waarbij een recht van hypotheek of een andere vergelijkbare zekerheid op voor bewoning bestemde onroerende zaken wordt gevestigd.
Het verstrekken van een hypothecair krediet (lening) kan bestaan uit het verstrekken van een bedrag voor de aankoop van woning, waarbij dat bedrag (met rente en/of kosten) op een later moment moet worden terugbetaald.
Door middel van het hypotheekrecht verkrijgt de geldverstrekker zekerheid dat de geldverstrekker voorrang heeft bij verhaal van de vordering die voortvloeit uit de kredietovereenkomst. Als de kredietnemer niet betaalt, kan de geldverstrekker de woning verkopen.
Hypothecaire leningen kunnen op verschillende manieren worden vormgegeven. Veel voorkomende soorten zijn annuïtaire hypotheken en lineaire hypotheken.
De regels die gelden voor aanbieders van hypothecair krediet aan consumenten zijn hoofdzakelijk te vinden in de Wet op het financieel toezicht en in het Burgerlijk Wetboek. De regels zijn voor een deel gebaseerd op de richtlijn hypothecair krediet.
Voor het aanbieden van hypothecair krediet is in beginsel een vergunning nodig van de Autoriteit Financiële Markten. Ook zal een aanbieder van hypothecair krediet zich aan gedragsregels moeten houden. De aanbieder van het krediet zal bijvoorbeeld moeten beoordelen of de consument het krediet kan dragen en daarmee overkreditering moeten voorkomen en bepaalde informatie moeten verstrekken voorafgaand aan het sluiten van de kredietovereenkomst.
