lett. ‘steno,’ een door de vroege rabbijnen opgestelde exegetische regel die inhoudt dat van een woord in de bijbel de betekenis wordt vastgesteld doordat elke letter ervan wordt geduid als de beginletter van een ander woord. Woorden in de bijbel worden zo geïnterpreteerd als complete zinnen.
Een voorbeeld: het woord mizbeach (altaar) wordt gelezen als Mechila, Zechoet, Beracha, Chajim (vergeving, verdienste, zegen, leven). Zie ook Gematria.
