WYK AAN ’T DUIN, eene Ambagtsheerlijkheid, in het gedeelte van Noordholland, het Baljuwschap van Blois genaamd. Het Distrikt grenst ten Noorden aan de Ban van Heemskerk, en ten Zuiden aan het Wijker-meir, de Stede Beverwijk en de Ban van Velzen. Volgens de Quohieren der Verpondingen bevat de Ambagtsheerlijkheid, in haaren omvang, zeshonderdnegenënzestig Morgens, honderdvierënnegentig Roeden gronds.
Men ontmoet ’er geen Kerkdorp. Van het getal der Huizen, ginds en elders verspreid, ontmoeten wij geene naauwkeurige opgave. — In het Ambagt Wijk aan 't Duin ligt het vermaarde Adelijk Huis, Adrichem genaamd, ’Er is ’er, die meenen dat Adrichem reeds voor meer dan duizend jaaren zou bekend geweest zijn, en in eenen Brief van KAREL, Groothofmeester van Frankrijk, als zodanig vermeld. Naar ’t voorbeeld van veele andere oudadelijke Kasteelen, stondt Adrichem, meer dan eens, ten doele aan de vernielende hand van alverwoestende Oorlogen. Dus wierdt het, een weinig naa het midden der Dertiende Eeuwe, door de Kennemers, of, gelijk andere Kronijken willen, door de Friezen, verdelgd. Geruimen tijd, zelf eenige Eeuwen, schijnt bet, zedert, niet veel beter dan een puinhoop geweest te zijn. Immers leest men, dat het Gestigt, omtrent het midden der Zestiende Eeuwe, herbouwd wierdt.
Van tijd tot tijd heeft men, aan het Gestigt, merkelijke veranderingen en verbeteringen gemaakt. De tegenwoordige eigenaar, Ridder VAN KINSBERGEN, onderhoudt het gebouw en de beplantingen in eene juiste orde. — De Heeren van Adrichem zijn vermaard in ’s Lands Geschiedenissen. Den volgreeks van dat Geslagt hebben wij reeds op eene andere plaats vermeld. De Leezer kan dien vinden in het Eerste Deel, op bladz. 345 en vervolgens, van ons Woordenboek.Zie SMIDS Schatkamer; BROUÖRIUS, Zegepralend Kennemerland.
